Konspekt z zakresu poznawania przyrody w grupie dzieci 6- letnich

 

Prowadząca:	Bożena Teodorczyk
Temat zajęcia:	Wielka tajemnica małego nasionka
Cele:	1. Rozpoznawanie i nazywanie popularnych nasion np. ziarna: żyta, rzeżuchy, fasoli, grochu; pestki: śliwek, jabłek, dyni, słonecznika. 2. Poznanie nasion mniej znanych dzieciom np. ogórka, pomidora, nasturcji. 3. Rozpoznawanie i nazywanie poszczególnych części roślin, a także określanie znaczenia każdej z nich dla rozwoju i życia rośliny. 4. Doprowadzenie do zrozumienia, że z określonego gatunku nasion wyrosną zawsze te same rośliny.
Forma pracy:	– zbiorowa; – grupowa.
Metody:	– słowna; – czynna; – oglądowa.
Pomoce:	rysunki roślin i miseczki z ich nasionami, napisy z nazwami tych roślin, rysunki roślin, którym brak jakiejś części np. łodygi, liści, kwiatu itp. (po jednym rysunku dla dziecka), tablica flanelowa z sylwetami np. drzewa jabłoni, roślin słonecznika, krzaczka pomidora, napisy z nazwami poszczególnych części roślin: pień, łodyga, liście, korzenie, kwiaty, nasiona, owoce, korona, ołówki, kredki lub flamastry.

Przebieg zajęcia

1. Dzieci siedzą przed tablicą flanelową, na której przypięte są rysunki przedstawiające: jabłoń, słonecznik i pomidor. nauczycielka proponuje dzieciom rozwiązanie kilku zagadek.

Rosnę w sadzie.
Wiosną – bielą i zapachem kwiatów
pszczoły zapraszam do siebie.
Jesienią daję owoce –
czerwone, soczyste
dla ciebie, dla ciebie, dla ciebie… (jabłoń)

W ogródku pachnącym, tuż przy samej drodze
zakwitło słonko, na zielonej nodze.
Jesienią da ptakom ziarenka wspaniałe.
Da je także dzieciom żeby ja skubały (słonecznik)

Kuleczki zielone na krzaku w ogrodzie.
Słońce na nie świeci, ogrzewa je co dzień.
Gdy już są czerwone, duże i soczyste
biorą je na zupę gospodynie wszystkie.
Biorą na sałatki i na pyszny sok,
by ich nie zabrakło przez calutki rok (pomidory)

2. Po rozwiązaniu zagadek i dopasowaniu do nich odpowiedniej rośliny z tablicy, dzieci otrzymują kartony z napisami. Przypinają je do odpowiedniej części roślin. Korzystając z poznanych wiadomości, dzieci starają się sprecyzować znaczenie poszczególnych części rośliny dla jej życia i wzrostu (korzenie utrzymują roślinę w glebie i pobierają pokarm rozpuszczony w wodzie, łodyga lub pień utrzymuje roślinę w określonej pozycji i przenosi pokarm do innych części rośliny, liście pobierają z powietrza dwutlenek węgla i wodę i w ten sposób odżywiają roślinę).

3. Ćwiczenia relaksacyjne przy muzyce: rośliny na wietrze, rośliny szybko rosnące lub zmęczone upałem itp.

4. Oglądanie nasion w miseczkach, określanie ich wielkości, koloru, kształtu, doszukiwanie się różnic i podobieństw w ich wyglądzie.

• Po otrzymaniu kartoników z napisami nazw zgromadzonych nasion, dzieci odczytują je i dopasowują do odpowiedniej miseczki. Są to: ziarenka nasturcji, ziarenka żyta, ziarenka rzeżuchy, ziarenka fasoli, grochu, pestki śliwek, jabłek, dyni, pestki słonecznika, ogórka i pomidora.
• Nauczycielka rozdając dzieciom ilustracje przedstawiające rośliny, które wyrosną z określonych nasion prosi, aby dopasowały je do odpowiednich napisów i miseczek z nasionami. Wyjaśnia, że z określonego nasionka wyrastają zawsze te same rośliny. Z małego nasionka – duża roślina. 

5. Po sprzątnięciu ze stołów miseczek i ilustracji nauczycielka prosi, aby dzieci usiadły do stołu, dyżurny ustawia pojemniki z ołówka, kredkami lub flamastrami. nauczycielka rozdaje dzieciom kartony z rysunkami różnych roślin, którym brak jakiejś części. Zadaniem dzieci jest uzupełnienie jej ołówkiem, a następnie pokolorowanie całości.

6. Prace dzieci mogą być uzupełnione naklejonymi napisami z nazwami roślin, a następnie spięte – stworzą album: „Rośliny z naszych pól, łąk, sadów i ogrodów”.

7. Dzieci moczą nasiona rzeżuchy przygotowując je do siewu. Nauczycielka zwraca uwagę dzieci na zapach, galaretowatą otoczkę wokół nasion powstającą pod wpływem wody. Otoczka zabezpiecza je przed zbytnim wysuszeniem w czasie kiełkowania.

• Wysiew rzeżuchy na tależyki wyłożone mokrą watą lub do pojemniczków wypełnionych ziemią (dzieci indywidualnie decydują na jakim podłożu założą hodowlę. Same również o nią dbają). Swoje obserwacje notują rysunkami w dzienniczkach, porównują tempo wzrostu „swoich” roślin z roślinami kolegów, wymieniają między sobą uwagi.

8. „Kiełkujące rośliny” – zabawa ruchowa przy relaksującej muzyce. Nauczycielka proponuje dzieciom, aby ruchem ciała, mimiką twarzy „zagrały kiełkujące rośliny”. Co robią, jak się czują, kiedy kiełkują, kiedy są coraz wiesze, kiedy świeci słońce lub pada deszcz, podczas lekkiego wiatru, podczas wichury itp. Nauczycielka jest uczestnikiem zabawy, rytm odtwarzanych sytuacji jest indywidualny dla każdego dziecka.